بخشی از زندگی شهید مرتضی آوینی
از آن جا که شهید سیدمرتضی آوینی، تمام لحظه های عمر با برکت خود را به ویژه پس از انقلاب اسلامی، در مسیر به فعالیت رساندن ارزش ها و احکام اسلامی در قالب هنر صرف کرد و به حق در این راه خدمات ارزنده کم نظیری را در عرصه های گوناگون و گسترده هنر و اندیشه از خود به یادگار گذاشت، سالروز شهادت این هنرمند فرزانه، به عنوان روز هنر انقلاب اسلامی نامیده شده است.
وی در دوران دانشجویی نسبت به مسائل روز و مسائل هنر پیگیر بود و البته بسیار تلاش میکرد که هر مسئلهای را در این ارتباط خودش دریافت کند. شهید آوینی در معماری و ادبیات به دنبال معنای واقعی هنر بود و در عین حال که دانشجوی هنر بود به فلسفه و ادبیات نیز علاقه فراوانی داشت. به گفته بسیاری از هم دورههایش از جمله عطاءاله امیدوار هنرمند برجسته کشورمان، آوینی دارای نبوغ ویژهای در فلسفه ادبیات بود. شهید آوینی به نقاشی و شعر نیز گرایش کم نظیری داشت و البته هم نقاشی میکرد و هم شعر میسرود.
"شهید مرتضی آوینی" روز جمعه بیستم فروردین 1372 هنگامی که برای تولید مجموعهای جدید از "روایت فتح" به فکه،منطقه عملیاتی و الفجر مقدماتی به همراه گروه رفته بود،بر اثر انفجار مین به شهادت رسید. هرچند که فیلمهای "روایت فتح" تا آن زمان در میان مردم مشهور بود،اما تا آن زمان کسی نمیدانست که سازنده آنها کیست؛چراکه در "روایت فتح" و نه در هیچ کدام در فیلمهایی که او کارگردانی و تدوین کرده بود ،نام عوامل عنوان نمیشد و" آوینی" به تصمیم خود وفادار مانده بود.
"شهید مرتضی آوینی" تصمیم گرفته بود که دیگر چیزی که حدیث نفس باشد ننویسد و دیگر از خودش سخنی به بیان نیاورد.
